Dit is een klassieker, Practice what you preach. Ik maak er regelmatig gebruik van als ik weer eens rondjes loop in mijn hoofd. Dan kan ik met mijn werk als coach natuurlijk net iets makkelijker zeggen, “ik kap, ik doe even wat ik nu nodig heb”. Dat is tenslotte wat ik vaak adviseer, dus is het voor mij een mooie practice what you preach! Zo maakte ik deze blog aanvankelijk ook niet af, omdat ik er al een week tegenaan hik dat ik zin heb om weer creatief bezig te zijn. Ik wil die hobby al zo lang weer afstoffen, maar eerst was de verf op, toen waren de winkels dicht, toen was ik druk met dit, daarna weer met dat, maar vandaag bedacht ik me dat de komende 2 weken de kinderen vrij hebben en dan zullen zich vast weer nieuwe hobbels voor doen. Bovendien kan ik gerust in de avond een blog afmaken, maar niet een ritje naar de hobbywinkel maken…
Makkelijker dan je denkt
Zo heb ik mijn materialen ondertussen binnen, we zijn een dag verder en nu kan ik vol enthousiasme afmaken wat ik gisteren liet liggen. Dit kun je in loondienst misschien iets minder flexibel doen, maar in veel gevallen is er meer mogelijk dan je denkt en in de andere gevallen zijn er ook manieren om het volgen van je flow even uit te stellen(voor een andere keer misschien). In mijn geval heeft niemand er last van gehad, ik zit weer vol energie en verheug me al om de komende dagen weer iets vaker die verf ergens op te kwakken(ook het effect van creatief bezig zijn hou je van mij tegoed!). Dus nu kan ik mij vol focussen op het schrijven van deze tekst en nog wat andere zaken die ik voor mijn bedrijf en ons huishouden wil doen.
Geven en nemen
Maar practice what you preach gaat verder dan het gezond eten als diëtiste of goed bewegen als je sportinstructeur bent… Practice what you preach gaat ook over de alledaagse dingen, het voorleven voor de mensen om je heen. En daar kan ik een boek over schrijven, geloof me. Jij kent vast wel iemand die altijd een mening heeft over een ander, een eigenschap die je soms de neus uit komt, maar guess what, op dat moment ben jij diegene met een mening. Oké deze is misschien wat flauw, maar als je kinderen hebt krijg je deze flauwe waarheid nog veel vaker terug. Je verwacht dat ze naar jou luisteren, maar luister jij altijd naar de boodschap in hun boze gedrag? Vooruit het wordt positiever… Jij wilt dat jouw kinderen plezier beleven in het leven, maar wat doe jij dagelijks om die lol te beleven?
Durf
Precies dat is waar ik naartoe wil met deze practice what you preach. Sta jezelf toe om lol te trappen, om simpelweg gelukkig te zijn, om te leren van je fouten. Zeg sorry tegen jezelf als je weer eens te streng was voor jezelf, want je hebt altijd de keuze om het anders te doen. Maar durf ook om hulp te vragen, zoals jij jouw kinderen zo graag wilt helpen, wilt leren dat ze hulp mogen vragen en dat ze het niet alleen hoeven te doen… zoals Nick en Simon ooit zo mooi in een liedje gevangen hebben:
Pak maar mijn hand
Als je weer een wedstrijd hebt verloren
En je voelt je niet zo fijn
Weet dan dat je extra goed moet zaaien
Wil de oogst wat beter zijn
Maar je vindt de hulp zo overbodig
Want je weet het zelf zo goed
Toch heb je je naaste mensen nodig
Die vertellen hoe het moet
Want het een kan niet zonder het ander
Dus pak maar m'n hand
Stel niet teveel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar m'n hand
Laat mij de weg wijzen
Er is geen probleem als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
Nu jij
Ik weet dat ik je nu waarschijnlijk niet eens iets totaal nieuws heb verteld in deze blog, maar ik weet ook dat een grote meerderheid van moeders blijft ploeteren op haar eigen eilandje… Ik ben nu benieuwd welke moeder jij bent, blijft je doorgaan of pak je die hand?
De vraag is aan jou, wat kun jij anders doen, wat kun jij van jouw kinderen leren, om zo weer een groter voorbeeld te zijn voor jouw kinderen?
Hier is mijn hand
Wil je dat ik even met je meedenk? Stuur mij vrijblijvend een e-mail
Voel je echt vrij, ik vind dit alleen maar heel tof om te doen en beloof je sowieso nog een extra handvat te geven!
